HISTORIA  KULTU NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSOWEGO

Życie Kościoła na przestrzeni całej jego historii jest nieustannym hymnem wdzięczności i uwielbienia Miłości Bożej, która objawiła się w Jezusie Chrystusie. Początek kultu Serca Jezusowego stanowiła chwila przebicia włócznią boku Jezusa na krzyżu, a pierwszymi jego czcicielami było grono przyjaciół Jezusowych obecnych pod krzyżem, z Maryją Matką i umiłowanym uczniem Janem. „Zbawiciel kazał Sobie po śmierci włócznią bok otworzyć i Serce przebić, aby ludzie poznali, że to Serce, z którego wówczas wyszła krew i woda, umiłowało ich aż do końca, że z niego wypłynęła ofiara krzyża, z niego Kościół Święty z siedmiu zdrojami łaski, z niego - zbawienie i odrodzenie wszystkich.” ("Nabożeństwo do NSJ", wyd. II, s. 12-13).

Sztuka starochrześcijańska ukazywała Chrystusa jako Dobrego Pasterza, który oddał życie za nas. Pobożność średniowieczna rozwijała kult Męki Pańskiej. W ikonografii przedstawiano Chrystusa jako Męża Boleści. Żywe było nabożeństwo do Rany Jego Boku i Jego Serca przeszytego włócznią żołnierza. Rozumiano, że jest to Serce naszego Zbawiciela, które tak bardzo umiłowało wszystkich ludzi.

W XVII wieku Chrystus wybrał francuską zakonnicę - Małgorzatę Marię Alacoque (1647-1690), aby za jej pośrednictwem po raz pierwszy w historii Kościoła ukazać całemu światu Swoje Serce.

Nie tylko objawił Jego miłość, ale zażądał publicznej czci poprzez ustanowienie osobnego święta, określił kult i dał wielkie obietnice.

Wśród licznych objawień, jakie miała św. Małgorzata, cztery nazwano wielkimi.

Pierwsze wielkie objawienie
Serce Jezusa znakiem miłości Boga do ludzi

Podczas pierwszego objawienia (27 grudnia 1673 r.) Pan Jezus powiedział: "Moje Boskie Serce tak płonie miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych płomieni gorejących, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie rozlać je za twoim pośrednictwem i wzbogacić ludzi swymi Bożymi skarbami. (…) W Nim znajdą wszystko, cokolwiek będzie im potrzebne dla uratowania swych dusz z przepaści zguby".

Drugie wielkie objawienie
Nabożeństwo do Serca Jezusa jedynym ratunkiem w ostatnich czasach

Podczas drugiego wielkiego objawienia św. Małgorzata miała symboliczną wizję Serca Bożego. Widziała Je jakby na jakimś tronie z płomieni. Jaśniało bardziej niż Słońce, a było przezroczyste jak kryształ. Z boku widniała święta krwawa rana. Otoczone cierniową koroną świeciło zatkniętym na szczycie krzyżem.
"Zbawca pozwolił mi pojąć - zapisała św. Małgorzata - że jedynie gorące pragnienie, by być miłowanym przez ludzi i aby ich dusze ratować z dróg zatracenia, na które całe ich rzesze pociąga szatan, skłania Go do objawienia im Swego Serca wraz ze wszystkimi skarbami Jego Bożej miłości, łask i miłosierdzia, uświęcenia i zbawienia, które się w Nim znajdują. (…) To nabożeństwo jest ostatnim wysiłkiem Jego miłości i będzie dla ludzi jedynym ratunkiem w tych ostatnich czasach." Będzie jakby "odkupieniem miłosnym, oswobodzeniem ich z mocy księcia ciemności". Będzie "pewnego rodzaju słodką wolnością dla nas w królestwie Jego miłości." Wśród różnych form czci Pan Jezus zażądał także czci wizerunków swojego Serca.

Trzecie wielkie objawienie
Miłość Boża wzgardzona i odrzucona przez ludzi.

W trzecim objawieniu Pan Jezus ukazał, że Jego nieskończona miłość jest wzgardzona przez ludzi i zażądał wynagrodzenia.

Chrystus pozwolił świętej "wniknąć w cudowne głębie Jego miłości i zrozumieć, do jakich krańców posunął swe ukochanie ludzi". A w zamian za to otrzymuje "niewdzięczność i wzgardę". Pan Jezus domagał się wynagrodzenia najpierw od swojej umiłowanej uczennicy: "Ty przynajmniej staraj się Mi zadośćuczynić, o ile to będzie w twej mocy, za ich niewdzięczność. (…) Przede wszystkim przystępować będziesz do komunii św. tak często, jak tylko powoli ci posłuszeństwo, zwłaszcza zaś przyjmować Mnie będziesz w każdy pierwszy piątek miesiąca".
Następnie żądał Jezus, aby każdej nocy z czwartku na piątek uczestniczyła w Jego śmiertelnym smutku, który przeżył w czasie swej męki na Górze Oliwnej. "Żebyś zaś mogła mi towarzyszyć w tej pokornej modlitwie, jaką ja wówczas zanosiłem do Ojca, wstaniesz pomiędzy jedenastą a dwunastą godziną w nocy, upadniesz na twarz i spędzisz ze mną ,jedną godzinę; będziesz wzywała Bożego miłosierdzia dla uproszenia przebaczenia grzesznikom i będziesz starała się osłodzić mi choć troczę gorycz, jakiej doznawałem z powodu opuszczenia Mnie przez uczniów"

Czwarte wielkie objawienie
Najważniejsze orędzie - Święto Serca Jezusowego

19 czerwca 1675 roku, podczas modlitwy św. Małgorzaty przed tabernakulum, ukazał się jej Chrystus, odsłonił swoje Serce i skierował do całej ludzkości następujące słowa:
"Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie oddają mu w tym Sakramencie Miłości. Lecz najbardziej boli Mnie to, że w podobny sposób obchodzą się ze Mną serca służbie mojej szczególnie poświęcone. Dlatego żądam, aby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto ku czci Mojego Serca i na wynagrodzenie Mi przez Komunię i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję. W zamian za to obiecuję ci, że Serce moje wyleje hojne łaski na tych wszystkich, którzy w ten sposób oddadzą Mu cześć lub przyczynią się do jej rozszerzenia".

Pan Jezus dał św. Małgorzacie Marii Alacoque dwanaście obietnic dla czcicieli Jego Serca:

1. Dam im wszystkie łaski, potrzebne w ich stanie.
2. Zgoda i pokój będą panowały w ich rodzinach.
3. Będę ich pocieszał we wszystkich ich utrapieniach.
4. Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
5. Będę im błogosławił we wszystkich ich przedsięwzięciach.
6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8. Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
9. Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
10. Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
11. Dam kapłanom dar wzruszania serc najbardziej zatwardziałych.
12. W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.

Stolica Apostolska dopiero po ścisłych i dokładnych badaniach zezwoliła na obchodzenie święta, jak i na cześć wizerunków Jezusowego Serca w formach dzisiaj powszechnie przyjętych. Po raz drugi Kościół pośrednio zatwierdził objawienia, dane św. Małgorzacie Marii Alacoque, kiedy po surowym procesie wyniósł ją do chwały ołtarzy. Jej beatyfikacja odbyła się w roku 1864, a kanonizacja w roku 1920. Pierwszym z papieży, który zatwierdził nabożeństwo do Serca Pana Jezusa, a także święto dla niektórych diecezji i zakonów był Klemens XIII. W roku 1765 oficjalnie uznał  kult Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Decydującym jednak w tej sprawie stał się memoriał biskupów polskich wysłany do tegoż papieża w 1765 roku. Memoriał podaje najpierw historyczny przegląd kultu, z kolei uzasadnia bardzo głęboko godziwość i pożytki płynące z tego nabożeństwa. Papież Pius IX w roku 1856 rozszerzył święto Serca Pana Jezusa na cały Kościół. Leon XIII 31 grudnia 1899 roku oddał Sercu Jezusowemu w opiekę cały Kościół i rodzaj ludzki.

Kyrie, eleison, Chryste, eleison,
Kyrie, eleison.
Chryste, usłysz nas,
Chryste, wysłuchaj nas,
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Serce Jezusa, Syna Ojca przed­wiecznego, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa w łonie Matki-Dziewicy przez Ducha Świętego utworzone,
Serce Jezusa, ze Słowem Bożym istotowo zjednoczone,
Serce Jezusa, nieskończonego ma­jestatu,
Serce Jezusa, świątynio Boga,
Serce Jezusa, przybytku Najwyższe­go.
Serce Jezusa, domie Boży i bramo niebios,
Serce Jezusa, gorejące ognisko mi­łości,
Serce Jezusa, sprawiedliwości i mi­łości skarbnico,
Serce Jezusa, dobroci i miłości pełne,
Serce Jezusa, cnót wszystkich bez­denna głębino,
Serce Jezusa, wszelkiej chwały naj­godniejsze,
Serce Jezusa, królu i zjednoczenie serc wszystkich,
Serce Jezusa, w którym są wszystkie skarby mądrości i umiejętności,
Serce Jezusa, w którym mieszka ca­ła pełnia Bóstwa,
Serce Jezusa, w którym sobie Ojciec bardzo upodobał,
Serce Jezusa, z którego pełni wszys­cyśmy otrzymali,
Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata,
Serce Jezusa, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia,
Serce Jezusa, hojne dla wszystkich, którzy Cię wzywają,
Serce Jezusa, źródło życia i świę­tości,
Serce Jezusa, przebłaganie za grzechy nasze,
Serce Jezusa, zelżywością napełnione,
Serce Jezusa, dla nieprawości na­szych starte,
Serce Jezusa, aż do śmierci po­słuszne,
Serce Jezusa, włócznią przebite,
Serce Jezusa, źródło wszelkiej pocie­chy,
Serce Jezusa, życie i zmartwych­wstanie nasze,
Serce Jezusa, pokoju i pojednanie nasze,
Serce Jezusa, krwawa ofiaro grzeszników,
Serce Jezusa, zbawienie ufających, w Tobie,
Serce Jezusa, nadziejo w Tobie umierających,
Serce Jezusa, rozkoszy wszystkich Świętych,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

K. Jezu cichy i pokornego Serca.
W. Uczyń serca nasze według Serca Twego.

Módlmy się:
Wszechmogący, wieczny Boże, wejrzyj na serce najmilszego Syna Swego i na chwałę, i zadośćuczynienie, jakie w imie­niu grzeszników Ci składają, daj się prze­błagać tym, którzy żebrzą Twego miło­sierdzia i racz udzielić przebaczenia w imię tegoż Syna Swego, Jezusa Chry­stusa, który z Tobą żyje i króluje na wie­ki wieków. Amen.